Ik ben liedjesmaker. Tijdens een bijeenkomst, congres of studiedag schrijf ik ter plekke van de inhoud een lied. Op het eind zing ik mijn kersverse nummer voor het publiek. 

Muziek is mijn leven. Ik zing. Speel gitaar, ukelele of autoharp. Ik arrangeer mijn eigen liedjes graag op de computer. Ik heb de radio graag aan of luister naar mijn favoriete playlists op Spotify.

Mijn eerste liedje schreef ik toen ik 13 was en uiteraard ging dat over een jongen op wie ik hopeloos verliefd was (hij heeft het nooit geweten). Sindsdien schrijf ik over alles wat me bezighoudt.

Op deze pagina vind je tekst, foto's en filmpjes!

Muziek nam serieuzere vormen aan. Ik schreef steeds meer liedjes, zong in de schoolband en in verschillende andere bandjes. In Limburg won ik talentenjacht de Kunstbende met een lied over een Griekse mythe. Tijdens de landelijke finale werd ik 2e. In datzelfde jaar deed ik mee aan de Soundmixshow als Ilse DeLange en ik stroomde door naar de finale. Daar werd ik uiteindelijk 5e. Wat een toffe ervaring! Later won ik NCRV's Volgspot en talentenjacht De Kans.

Als tiener paste ik op, gaf turnles en gitaarles. Juf wilde ik worden. Ik deed de pabo in Roermond. Tijdens een buitenlandse stage in Amerika (Minnesota) werd ik verliefd op de Engelse taal. Muziek bleef bijzaak en liep soms wat uit de hand. Ik speelde veel en overal. Kwam op TV en in de krant. Ik werd twee jaar op rij door de Popronde geselecteerd om mee te reizen met dit rondtrekkende festival. Mijn liedjes speelde ik door heel Nederland! 

Na de pabo werd ik aangenomen op een school voor middelbaar onderwijs in Apeldoorn. In deeltijd behaalde ik mijn 2e graad Engels. Op school werkte ik in het Leerweg Ondersteunend Onderwijs. Kinderen die het VMBO basis best konden halen, wanneer ze extra ondersteuning kregen. Ik werkte graag in groepjes (ik was ervan overtuigd dat ze niet alleen van mij zouden leren, maar ook van elkaar). Ik zat letterlijk tussen de leerlingen om iedereen op zijn eigen niveau te kunnen coachen. Als collega's mijn lokaal binnenkwamen en niemand bij het bureau zagen staan, vroegen ze: 'Waar is jullie docent?' 

In Apeldoorn miste ik de Limburgse taal. Zó erg, dat ik een hele CD (2008) met liedjes in het Limburgs bij elkaar schreef.
Met het album gooide ik hoge ogen. Een jonge meid die serieuze liedjes in het Limburgs zong... dat was uniek. Ik won als eerste vrouw de Jo Erens Prijs.

Ik ontmoette mijn huidige man Robbert-Jan, gingen samenwonen en we trouwden in 2008. Steef (2009) en Len (2011) werden geboren. Dit zijn overigens fictieve namen, om ze zo wat online privacy te gunnen.
Al gauw bleek dat Steef het Williams Syndroom heeft, een verstandelijke beperking. 
Thuis was er nood aan de man. Hij huilde alleen maar en we gingen ziekenhuis in en uit. Ik had het gevoel dat ik al die ballen (thuis, school en muziek) niet meer in de lucht kon houden en stopte een tijd met muziek maken.

Totdat blijkt dat Steef, die lange tijd niet kan praten en lopen, ongelooflijk goed reageert op mijn stem en gitaar. Door hem begin ik weer gitaat te spelen en liedjes te schrijven. Alsof ik nooit anders gedaan had.

Steef ging naar een medisch kinderdagverblijf. Toen de schoolkeus voor de deur stond, heb ik me verdiept in de mogelijkheden voor regulier onderwijs. Na een lange zoektocht vonden we een reguliere school. Ik nam een jaar ouderschapsverlof op om Steef langzaam te laten wennen. In dat jaar besloot ik mijn muzikale carrière weer op te pakken. 
Een jaar later zei ik mijn baan op en startte als zzp'er. Mijn werk als liedjesmaker begon.

Op bijeenkomsten in onderwijs, zorg en bij maatschappelijke thema's ben ik aanwezig, schrijf ter plekke een lied van de inhoud en zing het op het eind.

Foto's: Charlotte Grips.

Doordat wat we meemaakten met Steef zo bijzonder en nog steeds zo onbekend was: een kind met beperking op het regulier onderwijs, besloot ik erover te bloggen. Ik schreef een jaar voor Lotje&Co. Uiteindelijk schreef ik in deze periode ook een heleboel liedjes over meedoen, samen leven en kansen bieden. Ik zette ze op de CD BuitenGewoon.

Toen ik gevraagd werd om mijn verhaal over Steef te vertellen op een studiedag in het basisonderwijs, besloot ik mijn liedjes te verweven in mijn verhaal: Verschil is mooi gewoon. Ik word ingezet op congressen die inclusie, participatie en eigen kracht willen uitdiepen. Kroon op mijn werk waren mijn bijdragen aan de Sociale Top 2018 en de ministeries OCW en VWS.

Foto's: Peter Kos, Charlotte Grips

In 2018 kreeg ik een idee voor een kinderboek. In 2019 bracht ik het voorleesboek 'Len en zijn broer, een verhaal waarin iedereen meedoet' uit. Ik kwam op radio 1 en werd geïnterviewd door verschillende kranten.

Illustraties: Nina Sprong-Minnaar
Foto: Michiel Pompert

Inmiddels blijkt dat Steef een bijzonder muzikaal talent heeft. Hij drumt elke dag alsof zijn leven er vanaf hangt. Soms oefenen we samen. Als je het leuk vindt, kun je de filmpjes bekijken. Als je liever doorleest, scroll dan naar beneden!

Als je mij vraagt naar mijn grootste wens, dan is het dat hij net als iedereen mag opgroeien in de gewone samenleving.
Dat hij dezelfde kansen krijgt als ieder ander.
Dat hij later gewoon aan het werk kan gaan.

Ik zie elke dag hoe het zijn leven verrijkt nu hij opgroeit in de buurt. En ik zie niet alleen hém groeien... Kinderen om hem heen leren als vanzelf belangrijke levenswaarden als naar elkaar omzien, geduldig zijn, kansen pakken en geven.