Over Maud Wilms

Ik streef ernaar mensen zo te raken dat ze hun eigen lied meezingen, dat ze een traantje wegpinken, dat ze tot in het puntje van hun tenen de waarde van je boodschap voelen. Wanneer ik merk dat het weer gelukt is, doe ik een inwendig (soms uitwendig) vreugdedansje. 

Op persoonlijke titel ben ik erg betrokken bij onderwijs en zorg.

Mijn eerste liedje schreef ik toen ik 13 was en ik ben daar nooit meer mee opgehouden. 

Mijn aanvankelijke hobby liep al snel uit de hand. Ik zong in de schoolband en in verschillende andere bandjes. Ik groeide op in Limburg, won daar talentenjacht De Kunstbende met een lied over een Griekse mythe. Tijdens de landelijke finale werd ik 2e. In datzelfde jaar deed ik mee aan de Soundmixshow als Ilse DeLange. In de finale werd ik 5e! In datzelfde jaar deed Renée van Wegberg mee als Celine Dion en won Mary Amora als Tina Turner. Misschien heb je het wel gezien...!
Ik vond het een erg toffe ervaring! In dit blog lees je de aanmoediging die Ilse DeLange persoonlijk aan me doorgaf.

Ik ging naar de pabo in Roermond. Daarna verhuisde ik naar Apeldoorn waar ik jaren als docent Engels voor de klas stond.
Muziek bleef bijzaak, maar nam al gauw serieuze vormen aan.

Zo won ik 'NCRV's Volgspot' op radio 2 en talentenjacht 'De Kans' met mijn eigen werk.
Ik nam twee albums op die ik volschreef met eigen werk. Ik speelde veel en overal. Kwam op TV en in de krant. Ik werd twee jaar op rij door de Popronde geslecteerd om mee te reizen met dit rondtrekkende festival. Mijn liedjes speelde ik door heel Nederland en ik nam twee albums op. Hierdoor won ik als eerste vrouw de Jo Erens Prijs. 
Ik speelde in de voorprogramma's van Beth Hart (!), Shane Alexander en Norland Wind.

In 2014 werd ik (per toeval?) gevraagd om tijdens een bijeenkomst een lied te schrijven.
Wat was dat fantastisch! Ik wilde er alleen maar méér van! 
Ik werkte het concept uit, hing mijn baan aan de wilgen en ging als liedjesmaker verder door het leven. 

Nu klinkt dat alsof dat binnen 5 seconden in kannen en kruiken was.
Het ondernemen was echter nieuw voor me en ik vond vooral de eerste drie jaar erg uitdagend. 
Inmiddels schrijf ik zo'n 30-40 liedjes in opdracht per jaar, iets waar ik bijzonder trots op ben.

Lees in dit blog de 5 tofste plekken waar ik mijn eigen liedjes zong.

Als ik thuiskom van een opdracht, vraagt mijn man: 'En, rolden er weer tranen over wangen?'
En dan zeg ik: 'Oops, I did it again!'

Ik zie het als een enorm compliment wanneer mensen openlijk geraakt zijn door wat ik voor ze geschreven heb. 
Het grappige is natuurlijk dat mijn liedjes totaal geen tranentrekkers zijn... elk liedje heeft een vrolijke, positieve insteek. Ik denk dat mensen geraakt worden doordat het lied simpelweg klopt met het gevoel dat ze hebben.
Mensen zetten zich met hun hart volledig in. En dan komt er iemand langs die dát verwoord, die dát bezingt.... dat voel je tot in het puntje van je tenen. 

Verschillende opdrachtgevers vragen me of ik op het eind met hun collega's wil zingen. Dat vind ik geweldig. Ik schrijf dan een meerstemmig meezingrefrein over het bedrijf. Op het eind van de bijeenkomst oefen ik dit refrein met iedereen. In het begin is iedereen aarzelend. Maar omdat de tekst die je samen zingt gaat over de urgentie en de waarde van je werk én omdat je tijdens het proces merkt dat het lied alleen mooi is als alle melodieën samen gezongen worden... is dit het toonbeeld van een team prestatie.

Ik kan hier met volle teugen van genieten. 

Maud zingt haar lied omringd door MVO-ondernemers in Den Bosch.

Gespannen gezichten als Maud de MVO-prijs-genomineerden toezingt voordat bekend wordt gemaakt wie er wint.

Af en toe bespeelt Maud tijdens een optreden ook haar autoharp.

Maud schrijft haar lied n.a.v. alle bevindingen op het congres van Fontys Eindhoven.